بگذار بگویم :
آخر فهمیدم چه ربطی بهم داریم ...
که پشت این همه فاصله تا این حد به من نزدیکی ...
" تو ادامه ی وجود منی "
دل من با تو آرام گرفت ...
این نوشته های گاه و بی گاه ،
قلب من است برای تشکر از تو ...
که صبورانه همه ی بهانه گیری هایم را هضم کردی ...
و آخر هم با همان زنگ صدای همیشگی ...
تسکینم دادی ...
من نمی دانم چه شد یا از کجا پیدا شدی ،
فقط خوب کردی ادامه ی وجود من شدی ...
خوب کردی ...
