پاییز از حوالی حوصله ات که بگذرد ...
من زرد می شوم ...
و تا کفش های رفتنت جفت می شود ...
غریب می مانم ...
و نیلوفرانه دوستت دارم ...
نه مثل مردمی که عشق را از روی غریزه نشخوار می کنند ...
من درست مثل خودم ...
هنوز و همیشه ...
دوستت دارم ...